Λευκό Φουστάνι

Λευκό Φουστάνι

Την καρδιά θα συντρίψω,

πρέπει να πάψει πια για αγάπη να φωνάζει,

πρέπει να πάψει να ζητά.

Κραυγές οι χτύποι της,

μου σκίζουν το κεφάλι,

με ανοίγουνε στα δυο.

‘Όχι.

Δεν θέλω άλλο να σ’ ακούω,

αιμορραγούν τ’ αυτιά μου

και βάφουν το λευκό μου το φουστάνι.

Σταμάτα .

Αφού το ξέρεις,

δεν αντέχω να γυρνώ στους δρόμους λερωμένη.

Σταμάτα να ζητάς όσα σου λείπουν.

Δεν θέλω να μου λείπει τίποτα.

Ναι, τίποτα δεν μου λείπει.

Είμαι καλά, πρέπει να το πιστέψεις.

Πρέπει να το πιστέψω.

Είμαι καλά.

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "Πορφυρό Νερό"

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath