... αφέλεια

…αφέλεια

kι αφού καλά κατάλαβα,

ανάσες παίρνω από το δρόμο

κι από του γείτονα

το «δήθεν», κατά λάθος ψέμα,

αναταράζω τ’ ουρανού το ασφαλές ξαστέρωμα.

Ξυπνώντας επανάσταση στο ρετιρέ του κόσμου·

και στη σχισμή του βράχου

φυτεύω τα κομμάτια μου

απ’ το διαμελισμό μου.

Δικάζομαι απ’ το «τίποτα»

παλαιό μου δημιούργημα

παρέτεινε η μορφή σου

κι από την παρενόχληση σαλεύει στο μυαλό μου

το αθώο μου ελάττωμα

τη φτώχεια σας ν’ αρνούμαι.

Καλύτερη η ασχήμια μου από τη διαφθορά σας

κι ας είναι αξεπέραστη αυτή η αφέλειά μου,

έμαθα να τη σέβομαι, κρατήστε τη βρωμιά σας,

για τα δικά σας έξυπνα, σιχαμερά μυαλά σας.

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "από σιωπή" Εκδόσεις Χρήστος Ε. Δαρδανός

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath