εν τω(ν) πολλώ(ν) τo...

 ...«πολιορκώντας»

Κορμί πού να σ’ αφήσω 

δε φτάνει η απαλότητα, 

το φευγαλέο πέρασμα

απολύτρωση δεν έχει. 

Οι εποχές,

τραβάνε στον ορίζοντα τις νύχτες· 

κι εδώ... σκοτάδι. 

Ακόμα δεν ξεπέρασα τις μυρωδιές. 

Λεμονανθούς κατάπιε το φεγγάρι 

κι έσταξε στα πατζούρια να δακρύσουν. 

Δεν την αντέχω αυτή τη νύχτα. 

Δεν την αντέχω άλλο... μ’ ακούς;

Θα σπάσω την ακόρεστη εμμονή

μ’ αυτή θ’ ανάψω μια φωτιά 

στο κέντρο των αγγέλων.

Να κάψω δαίμονες που μέσα μου χορεύουν.



Στου θρήνου την αντήχηση

που λέει παραιτήσου,

διακρίνω τη φωνή σου.

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "από σιωπή" Εκδόσεις Χρήστος Ε. Δαρδανός

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath