Κρυμμένος Οπλισμός

Κρυμμένος Οπλισμός

Ενός στρατού κρυμμένος οπλισμός ο πόνος.

Βάφει τον αγώνα μας πολύχρωμο,

βάφει τα βέλη μελωδία.

Τα κράνη μας είναι τ’ ανοιχτά μυαλά μας,

στο φως της σιωπηλής μας γνώσης.

Ένας στρατός τα κύτταρά μας.

Γαλάζιος ποταμός,

με κόκκινα άνθη το αίμα μας,

στη λίμνη της καρδιάς.

Καρδιά πλασμένη από το δίκαιο.

Καρδιά πλασμένη από αντοχή.

Εύθραυστη καρδιά, που σπάει μ’ ένα δάκρυ.

Κι όμως,

αντέχει τα σφυριά του χρόνου.

Μαύρα σφυριά,

με κίτρινα σιρίτια και παράσημα.

Τα δάκτυλά μας εύπλαστα,

νικούν τις αποστάσεις,

για να προσφέρουν την μητρότητα,

στο γερασμένο παιδί,

στην άλλη όχθη του σύμπαντος.

Χέρια από ροζ ανάσες,

που ζεσταίνουν τα παγωμένα πόδια,

των νεκρών νηπίων.

Εκείνων,

που ήπιαν τα δάκρυά τους για να ζήσουν,

μα απέτυχαν.

Τα πόδια μας βαθιά ριζωμένα στο σύμπαν,

με χρώματα μενεξεδιά και σμαραγδένια.

Είμαστε ένας ολόκληρος στρατός,

που απλώνεται στο χάος.

Ένας στρατός από αγάπη.

Ένας στρατός εγώ κι εσύ άλλος ένας

Έλα ν’ αλλάξουμε τον κόσμο,

με όλα τα όπλα μας αυτά τα ισχυρά.

Με όλα τα χρώματα μας!

Με όλα του παρελθόντος μας τα δάκρυα,

να σώσουμε τους διψασμένους.

Ν’ απλώσουμε τα χέρια στα κλαριά μας,

για να μαζέψουμε καρπούς του γαλαξία

και να χορτάσουμε τους πεινασμένους .

Έλα να πάρουμε μια ανάσα ακόμη.

Αχ, έτσι!

Έλα!

Έλα ν’ αντέξουμε ένα βήμα ακόμη...

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "Πορφυρό Νερό" 

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath