Ειρήνη

Ειρήνη

(Στη μνήμη της Ειρήνης, 

καλή αντάμωση Ρηνιώ μου)

Υπομονή μοσχοβολάει,

η μάνα, την κόρη της προσμένει.

Η θυμαριά, βιολέ λουλούδια ραίνει την πληγή,

στην πηγή του χρόνου.

Σκύβω να πιω

κι ανθίζει το μονοπάτι της καρδιάς.

Τα βουνά ανασαίνουν,

η γη μου καίει τα δάκτυλα,

το κορμί φυτίλι στο καντήλι του κόσμου,

πίνει το λάδι της θεάς.

Χωρίς ψωμί αναζητάς,

στην πλαγιά που κρέμεται,

να πέσει στη χαράδρα,

αναζητάς.

Αναζητάς τις ρίζες.

Στο σχήμα που άφησε το νερό,

διαβάζω τ’ όνομά σου.

Είναι η σκιά σου στο άβαθο του ποταμού,

που αποσπερίζει με τα αστέρια.

Είναι καλό να ανταμώνουν οι δικοί,

να μην ξενεύουνε τα αδέλφια.

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "Πορφυρό Νερό" 

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath