Καρυδότσουφλο

Καρυδότσουφλο

Το χρώμα άδειασε απ’ τα μάτια,

κερί λιωμένο,

σφράγισε το λαβύρινθο των ήχων.

Απ’ τις φολίδες τ’ ουρανού βρυχάται ο φύλακας.

Με τη φωνή μου ποιήματα διαβάζει,

μα ο ήχος δεν με φτάνει.

Ψίχα από καρύδι το μυαλό,

σύμπαν το καρυδότσουφλό μου.

Μες απ’ την τρύπα,

που ‘χει θρέψει ένα σκουλήκι,

περνάει το φως.

Την τρύπα για ήλιο προσκυνώ

και το σκουλήκι για Θεό μου.

Με τ’ ακροδάχτυλα θα κλείσω την πληγή,

να μην αιμορραγεί το σύμπαν με ηλιαχτίδες.

Μες το σκοτάδι θα ωριμάσει το μυαλό,

το καρυδότσουφλο θα σπάσει,

κούπα θα γίνει τον ήλιο για να πιω…

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "Πορφυρό Νερό" 

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath