Αγώνας για Κλωστή

Αγώνας  ΓΙΑ  Κλωστή

Οι φωνές μας στέγνωσαν τα χείλη,

χέρια που τα σίδερα πληγώνουν.

Κρύα χέρια, χέρια ζεστά,

που σπρώχνουν τις ελπίδες...

Με το λευκό μου γάντι πληγώνω.

Το κόκκινο πληγώνω των ορίων.

Ακούω τις φωνές που στριγκλίζουν

και ψάχνω το μαντίλι.

Το μαντίλι που θα σημάνει,

την αρχή ή το τέλος....

Της μάχης τα χέρια απλωμένα,

τα σίδερα σηκώνουν.

Η ελευθερία, κλωστή που ράβει,

τον ελεύθερο πόνο στην ισορροπία

και τον αδέσμευτο χρόνο,

στην ανάγκη για αγωνία.

Ο αγώνας για κλωστή σκοτώνει...

Θέλω να γευτώ,

τον ιδρώτα του κόκκινου ·

και να μυρίσω τον ιδρώτα του εχθρού,

στην αγκαλιά του.

Απ’ τον γιακά του, να ξηλώσω την αρχή.

Κι απ’ το μανίκι μου, το τέλος...

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "Πορφυρό Νερό" 

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath