Πουλιά του Χρόνου

Πουλιά του Χρόνου 

Οι πεινασμένοι πόθοι,

προσμένουν στο ακρωτήρι.

Του χρόνου σέρνουνε το δίχτυ,

για δόλωμα έχουν τις ανάγκες,

ψαρεύουν τις στιγμές.

Με μάτια λαίμαργα δαγκώνουν,

στον αφρό των ονείρων,

όσα στα δίχτυα σπαρταράνε.

Χάλκινα δόντια που κοκκινίζουν

κι ανάβουν φωτιά στα όρια.

Τρίζουν οι ανάσες,

τις πεταλούδας σχίζουν τα φτερά,

πέφτει και γίνεται τροφή για τα μυρμήγκια.

Η μόνη αιτία και αφορμή,

ν’ αφήσουν του χρόνου τα πουλιά τα δίχτυα.

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "Πορφυρό Νερό" 

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath