Μητέρα Κόρη Αφροδίτη

Μητέρα Κόρη Αφροδίτη

Στην αγκαλιά της γαίας ,

ο έρωτας έπλασε το σύμπαν.

Μέσα στην πέτρινη φωλιά,

έκρυψε ο Κρόνος τα παιδιά του.

Έτσι με πόνο έρχονται στο φως,

να βρούνε λύση τα θαμμένα.

Κι όταν το πλήρωμα έφτασε

κι οι γενεές ορίσανε τον κόσμο,

τα όντα μ’ έρωτα γεννήσανε τους ύμνους.

Η μουσική έφτιαξε το μέτρο,

ο χρόνος έχασε πάλι τη μορφή του.

Έχασε κι η ανάγκη την ισχύ της.

Κι η άνοιξη ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου

και σβούρα με μορφώνει.

Η σπείρα μ’ έρωτα θείο,

μου γεννά εικόνες γνώριμες.


Έρχονται στο φως, μορφές που πρέπει να γνωρίσω.


Η αγνότητα με πλάθει απ’ την αρχή,

μητέρα, κόρη, Αφροδίτη.


Μέσα απ’ τον Κρόνιο πόνο,

στην απαρχή να φτάσω.

Στην αγκαλιά της πέτρας,

τον έρωτα ξανά για να γεννήσω.




Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "Πορφυρό Νερό" 

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath